You are currently browsing the monthly archive for Ιουνίου 2009.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται συστηματική προσπάθεια να μελετηθεί η παραγωγή των πρώτων φωτογράφων που δραστηριοποιήθηκαν στην Κύπρο, κυρίως από την έναρξη της αγγλικής κατοχής έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Πολυτελή λευκώματα έχουν εκδοθεί, κυρίως από τραπεζικούς πολιτιστικούς οργανισμούς του τόπου, αφιερωμένα στους σημαντικότερους εκπρόσωπους του είδους. Αυτή που εξακολουθεί να παραμένει λιγότερο γνωστή είναι η δραστηριότητα περαστικών από το νησί φωτογράφων ή προσωρινών σχημάτων συνεργασίας, όπως στις δύο περιπτώσεις που δίνονται πιο κάτω.
Στην πρώτη οι φωτογράφοι είναι ―από όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής― άγνωστοι, ενώ στη δεύτερη ο ένας (Θ. Τουφεξής) συνέχισε και ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης. (Εκτός από τα εμβλήματα των φωτογράφων δίνονται και οι φωτογραφίες των προσώπων που τους απασχόλησαν, ως επιτεύγματα υψηλής αισθητικής και τεχνικής).
Πορτρέτο αγνώστου (Φωτογράφοι Marinis & Simons, ίσως τέλη 19ου αιώνα)
Πίσω όψη της φωτογραφίας, με το έμβλημα των φωτογράφων
Έμβλημα των φωτογράφων A. Lombardo & Th. Touffexi (αρχές 20ού αιώνα;)
Πορτρέτο άγνωστης (εμπρόθια όψη της φωτογραφίας των A. Lombardo & Th. Touffexi)
Οικογενειακή φωτογραφία στην Κυθραία (1910).
[Δείγμα «αστικών» επιδράσεων στην ευημερούσα κωμόπολη Κυθραίας των αρχών του 20ού αιώνα. Το ζεύγος Σταυράκη Οικονομίδη (εγγονού αδελφής του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού) με τη σύζυγό του Μαρίτσα Χατζηπιερή και την εγγονή τους Ευανθία Β. Παπανδρέου. Όρθιοι: ο γιός τους Χριστάκης, ο γαμβρός τους Γεώργιος Μουξούρης και οι κόρες τους Αθηνά, Καλλισθένη και Ευδοξία Μουξούρη].
Ο Λαρνακέας Έρμαν Ζιρίκοβιτς (1905-1959), σπουδαίος μουσικός της εποχής του και εξαίρετος άνθρωπος, ήταν πολύ αγαπητός και στη Λεμεσό, όπου έπαιζε με την ορχήστρα του σε διάφορες εκδηλώσεις, όπως μαρτυρούν και τα δύο φυλλάδια που ακολουθούν (το ένα του 1945 και το άλλο του 1953).
Για τους ίδιους λόγους που εξαφανίστηκαν επαγγέλματα όπως αυτά που καταγράφηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση [αρ. 7], χάθηκαν και μικροπωλητές ειδών όπως τα πιο κάτω:
«Θρουμποπούλης» (χαλκογραφία του 1897)
Πωλητής «μαζιών» (φωτογραφία γύρω στα 1910)
Οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι κοινωνικές αλλαγές επιφέρουν συνεχείς αλλαγές στις ανάγκες και στις συνήθειες. Θύματα τέτοιων αλλαγών είναι και τα τρία επαγγέλματα που κάποτε ικανοποιούσαν καθημερινές ανάγκες και σήμερα μόνο σε παλιές φωτογραφίες θυμίζουν την ύπαρξή τους:
«Καζαντζής» (χαλκογραφία του 1897)
Κατασκευαστής φεσιών (σχέδιο του 1897)
Εργαστήριο βαφής ρούχων (φωτογραφία 1913)
Το 1817 ο Μητροπολίτης Σεραφείμ Πισσίδειος, πρώην Αγκύρας, κυκλοφόρησε στη Βενετία την τρίτη έκδοση του βιβλίου Περιγραφή της Ιεράς Σεβασμίας και Βασιλικής Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου, της και μέγα εχούσης το αιδέσιμον, δια τον ιστορήσαντα αυτήν Απόστολον Λουκάν τον Ευαγγελιστήν, του Κύκκου επιφημιζομένης, κατά την νήσον Κύπρον (η οποία αρχικά είχε δημοσιευθεί το 1751 από τον Εφραίμ τον Αθηναίο). μερικές χαλκογραφίες από την έκδοση αυτή παρουσιάζονται εδώ, αναφερόμενες στην ιστορία της Μονής από την ίδρυσή της έως και την πυρκαγιά του 1751.
Τουρκικό καφενείο στην περιοχή Αμμοχώστου (γύρω στα 1910)
Μικρή συλλογή φωτογραφιών της Κυπριακής Αστυνομίας κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας (Από τα πρώτα χρόνια της οργάνωσής της έως το 1945).
«Ζαπτιές» [1885]
Αντιπροσωπευτικό «δειγματολόγιο»[1885]
Αναμνηστική φωτογραφία του Αστυνομικού Σώματος Λάρνακας [1885]
Ένοπλος αστυνομικός φύλακας αρχαιολογικής αποστολής [1913]
Έφιπποι αστυνομικοί (ίσως στο Τρόοδος) [1913]
Αστυνομικός επί το έργον, με ραβδί και βιβλιάριο καταγγελιών [1920/1925]
Φιλαρμονική της Αστυνομίας [1925]
Αντιπροσωπευτικό «δειγματολόγιο» [1945]
Έμβλημα της Κυπριακής Αστυνομίας [1945]
Επεξηγηματικό σημείωμα του Κύρου Θ. Σταυρινίδη (1968-1931), διευθυντή της εφημερίδας Ελευθερία, για τις φωτογραφίες που ακολουθούν στις οποίες περιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος Κύριλλος Γ΄, και οι Μητροπολίτες Κιτίου Νικόδημος Μυλωνάς και Πάφου Ιάκωβος Αντζουλάτος.
Εργάτριες στο μεταλλείο Αμιάντου (σε φωτογραφία του 1913) βγάζουν το ψωμί τους κάτω από τις πολύ δύσκολες συνθήκες μιας εποχής που δεν γνώριζε τους κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων. Πόσες από αυτές θα επιβίωναν;